Ser rokpol (roąuefort)
Ser rokpol należy do typowych serów pleśniowych. Jest on pochodzenia francuskiego. Pleśń wprowadzona do miąższu sera w czasie procesu produkcyjnego nadaje mu oryginalny i pikantny smak. Wyrób serów tego typu jest bardzo trudny, wymaga bowiem staranności i wysokich kwalifikacji zawodowych. Cechą charakterystyczną dojrzałego sera rokpol jest lekko krusząca się konsystencja miąższu, koloru białego lub kremowego. W miejscach rozwoju pleśni widoczne są żyłki o odcieniu błękitnozielonkawym lub żółtozielonkawym — w II klasie jakości. Ser rokpol ma kształt kręgu średnicy około 20 cm i wysokości 10 cm. Ciężar jednej sztuki wynosi około 3 kg. Pokcyty jest na zewnątrz folią aluminiową. Ser ma smak pikantny, ostro słony, ze specyficznym aromatem pieczarkowym oraz zapachem kwasów tłuszczowych. Znajdujący się u nas w sprzedaży ser typu rokpol należy do grupy serów pełnotłustych. Produkuje się go z pełnotłustego mleka owczego oraz z najlepszych gatunków mleka krowiego pełnego.
Ser limburski
Ser limburski wyrabiany jest z mleka surowego lub pasteryzowanego. Ojczyzną jego jest Belgia. Formuje się go w kostki w kształcie prostopadłościanów, o wymiarach 10X10X5 cm. Ciężar jednej kostki wynosi około 0,5 kg. Zależnie od zawartości tłuszczu rozróżnia się ser limburski pełnotłusty i półtłusty. Ma on konsystencję miękką. W miąższu nie występują oczka lub widoczna jest nieduża liczba drobnych oczek. Miąższ pod skórką ma barwę żółtą, przechodzącą w głębi sera w jaśniejszą, w środku jest ona biała. Ser ma cienką gładką skórkę pokrytą równomiernie mazią o zabarwieniu żółtawobrunatnym. Dojrzały ser odznacza się ostrym, mocno pikantnym smakiem o zapachu lekko twarogowym. Używany jest jako zakąska do piwa, a także do przyrządzania kanapek i różnego rodzaju ostrych zakąsek.
Ser romadur
Ser romadur – podobnie jak ser limburski – znany jest w handlu międzynarodowym jako typowy ser belgijski. Produkowany jest również w naszym kraju. Ma on smak podobny jak ser limburski. Różni się nieco rozmiarami i kształtem. Dostarczane na rynek sery romadur są owinięte w folię lub celofan i pakowane w skrzynkach drewnianych, wyłożonych papierem.
Ser camembert
Ser camembert pochodzi z Francji, wyrabiany jest z pełnego mleka krowiego. W dojrzewaniu sera biorą udział pleśnie (Penicillium camamberti), które nadają mu specyficzny smak i zapach lekko pieczarkowy. Konsystencja sera jest jednolita w całej masie, o elastycznym miąższu. Dopuszczalne są nieliczne małe oczka. Ser camembert ma jednolitą barwę białą lub z kremowym odcieniem. Skórka tego sera jest cienka i delikatna, lekko omszała, z nalotem białej pleśni. Na skórce występują niewielkie kolonie bakterii o czerwonym zabarwieniu. Sery tego typu są niewielkie, mają one kształt foremnych płaskich cylindrów średnicy 8 lub 10 cm 1 wysokość 2,6 lub 3 cm. Ciężar ich wynosi 0,15 lub 0,25 kg. Ser owija się w pergamin, papier woskowany lub w folię, a następnie wkłada do pudełka z tektury, które ma kształt i wielkość sera. Produkuje się dwa rodzaje serów tego typu: pełnotłusty i półtłusty.
Ser brie
Ser brie pochodzi z Francji i — podobnie jak camembert – ma skórkę delikatną, pokrytą nalotem białej pleśni. Miąższ sera brie ma barwę jednolicie białą z kremowym odcieniem. Smak i zapach jest pikantny z lekkim aromatem pieczarkowym. Kształt serków jest trójkątny, przypominają wyglądem kawałek płaskiego tortu; ciężar — 100—150 g. Zawinięte są w złotą folię z czerwonym nadrukiem.
Sery topione
Sery topione otrzymuje się w wyniku powtórnego przerobienia serów twardych, przy zastosowaniu w procesie produkcji topników w postaci soli fosforanowych lub cytrynowych. Rozróżnia się sery topione tłuste o zawartości 40% tłuszczu oraz półtłuste, zawierające 20% tłuszczu w suchej masie. W sprzedaży znajduje się kilka rodzajów i gatunków serów topionych. Sery topione mają smak i zapach typowy dla gatunków i rodzajów
serów twardych, z przerobu których powstały. Bezpośrednie opakowanie serów topionych stanowi folia. Ukształtowane są zwykle w trójkątne kliniki, kwadraty albo prostokąty. Opakowanie zewnętrzne stanowią pudełka kartonowe.
Sery twarogowe białe
Sery twarogowe występują na rynku w postaci krajanki lub znanych powszechnie kliników. Ciężar ich wynosi od 0,25 do 1 kg. Twarogi dostarczane przez zakłady mleczarskie do punktów sprzedaży dzielą się na: pełnotłuste, tłuste i chude. Twarogi pełnotłuste wyrabiane z mleka standaryzowanego, o zawartości co najmniej 2,5% tłuszczu. Zawartość tłuszczu w twarogu wynosi nie mniej niż 40% w suchej masie; zawartość wody natomiast – nie więcej niż 73%. Twarogi tłuste zawierają nie mniej niż 30% tłuszczu w suchej masie, przy równoczesnej zawartości wody nie większej niż 75%. Twarogi chude produkowane z mleka odtłuszczonego nie zawierają tłuszczu, mają natomiast wszystkie pozostałe składniki odżywcze znajdujące się w mleku, szczególnie białko, sole mineralne i witaminy. Zawartość wody w twarogach chudych nie powinna przekraczać 75%. Część twarogów znajduje się w handlu w postaci twarogów homogenizowanych. Homogenizacja jest zabiegiem, który nadaje produktowi smarowną, jednolitą, gładką konsystencję.
Bryndza owcza
Bryndza owcza jest produktem wytworzonym z mleka owiec. Twaróg podpuszczkowy po przebyciu fermentacji miele się, soli i poddaje dojrzewaniu w drewnianych faskach. W handlu rozróżnia się dwa gatunki bryndzy: majową – wyrabianą tylko z mleka owczego (ma ona łagodny smak z charakterystycznym aromatem, właściwym dla mleka owczego) oraz jesienno-zimową, która może zawierać dodatek twarogu krowiego (odznacza się smakiem ostrym, pikantnym, nieco gorzkawym w II klasie jakości). Przyjemny i oryginalny smak bryndzy sprawia, że jest ona produktem poszukiwanym przez konsumentów w kraju oraz cennym artykułem eksportowym. Konsystencja bryndzy należycie i prawidłowo wyrobionej jest jednolita i pastowała. Ma ona białą lub jasnokremową jednolitą barwę. Rozróżnia się bryndzę: pełnotłustą o zawartości 45% tłuszczu w suchej masie; tłustą o zawartości 40% tłuszczu w suchej masie; półtłustą o zawartości 20% tłuszczu w suchej masie.
