Sery żółte, podpuszczkowe dzielą się na miękkie dojrzewające oraz twarde dojrzewające.
Poniżej omówiono najczęściej spotykane na rynku sery żółte.
Ementalski — smak (i zapach) typowy, łagodny, często orzechowy, miąższ jędrny, delikatny, elastyczny, daje się rozetrzeć w palcach na pastę bez grudek, oczka okrągłe i owalne wielkości dużej wiśni.
Grojer — smak (i zapach) typowy, bez słodkiego posmaku serów ementalskich, lekko pikantny, miąższ soczysty, delikatny, elastyczny, ale nie sypki, przy rozgniataniu plastyczny, oczka okrągłe i owalne o średnicy do wielkości czereśni.
Edamski — smak łagodny, choć wyraźny (przypominający suszoną szynkę), zapach czysty, miąższ jednolity w całej masie, elastyczny, o rzadko rozmieszczonych oczkach wielkości grochu, w palcach rozciera się na pastę.
Gouda — smak (i zapach) czysty, łagodny, lekko orzechowy, u starszych serów pikantny, miąższ soczysty, elastyczny, jednolity w całej masie,- przy rozcieraniu plastyczny, dający się rozetrzeć w palcach na maść, ma rzadkie oczka, delikatną, cienką skórkę.
Tylżycki — smak (i zapach) pikantny, lekko kwaskowaty, miąższ soczysty, miękki, elastyczny w całej masie, oczka do wielkości małej pestki śliwki.
Trapistów — smak (i zapach) czysty, łagodny, lekko kwaskowaty lub lekko pikantny, umiarkowanie słony, miąższ delikatny, oczka dość równomiernie, ale rzadko rozmieszczone, nieregularne, wielkości do ziarna pszenicy.
Salami – – smak (i zapach) łagodny, lekko kwaskowaty lub lekko pikantny, miąższ jednolity w całej masie, elastyczny, oczka do wielkości ziarna pszenicy, kształt walca.
Podhalański — smak (i zapach) łagodny, wyczuwalny zapach wędzenia, miąższ miękki, elastyczny, oczka okrągłe lub nieco spłaszczone, wielkości od ziarna ryżu do fasoli.
Myśliwski – – smak (i zapach) lekko pikantny, wyczuwalny zapach wędzenia, miąższ elastyczny, nieco twardy, oczka drobne, nieliczne.
Turystyczny — smak (i zapach) lekko pikantny, wyczuwalne wędzenie, miąższ elastyczny, nieco twardy, oczka drobne, prawie w całej masie sera.
Cheddar (są to sery kruszone po wstępnej fermentacji) smak (i zapach) czysty, delikatny, lekko kwaskowaty, miąższ jednolity, jakby elastyczny, wykazujący nieznaczną mazistość, bez oczek.
Limburski — smak (i zapach) ostry, pikantny (ale nie cuchnący), kwaskowaty, lekko twarogowy, miąższ miękki, ale zwarty, bez oczek, w środku sera masa może być niedojrzała.
Camembert — smak (i zapach) łagodny, o posmaku pieczarek, nieraz lekko pikantny, rozpływa się w ustach jak masło, w przekroju przedstawia jednolitą kremową masę, raczej bez dziurek (ewentualnie dopuszczalne małe, nieliczne oczka), pod lekkim naciskiem palca nagina się na całym przekroju, a nie tylko pod skórką. Skórka delikatna, żółtawa, z mniejszym lub większym zalewem czerwieni: miejscami może być porosła pleśnią.
Rokpol – – smak (i zapach) typowy dla sera roąuefort, pikantny, słony, pieczarkowaty, zapach kwasów tłuszczowych, miąższ sera przerośnięty pleśnią w całej masie, zasadniczo zupełny -brak oczek i szczelin, konsystencja smarowna, miękka lub krucha.
Topione — cechy smakowe gatunku sera, z którego powstały, lub deklarowanej na opakowaniu przyprawy (np. grzybowy), ze swoistym posmakiem topienia, miąższ jednolity, pastowaty, bez oczek. Nieodpowiednio przechowywane sery stają się niezdatne do konsumpcji, a często i szkodliwe dla zdrowia.
Sery łatwo zmieniają smak, zapach i wygląd, szybko chłoną obce zapachy. Dla zachowania prawidłowych cech jakościowych oraz wartości odżywczej należy chronić sery przed dostępem światła i trzymać je z dala od produktów wydzielających silny zapach, jak śledzie, nafta, środki chemiczne. Sery twarde należy przechowywać w chłodnym miejscu lub w
dolnych szafkach chłodziarki, zawinięte w pergamin lub włożone do woreczka z folii, aby nie wysychały. Sery topione pakowane w cynfolię, a przeznaczone do bieżącej konsumpcji, przechowuje się raczej w temperaturze pokojowej. Nie znoszą one zmian temperatury, dlatego — w przypadku przeznaczenia do szybkiego spożycia – – nie należy przetrzymywać ich w chłodziarce. Białych serów nie wolno przechowywać w wilgotnych piwnicach (które mogą być zakażone pleśnią), ani w zbyt niskich temperaturach.
