Firany i zasłony

Firany i zasłony w salonie są zbiornikami kurzu i dymu z papierosów. Powinno się więc trzepać je lub najlepiej prać w czasie każdego większego sprzątania. Firanki bawełniane lub lniane narażone na działanie promieni słonecznych często żółkną i pękają. Przed praniem należy więc je sprawdzić i w razie niepokojących śladów przepalenia tkaniny raczej z prania zrezygnować.

Zasłony należy odkurzać raz na miesiąc. Nie trzeba ich od razu zdejmować, wystarczy przejechać je odkurzaczem z okrągłą szczotką. Z powodzeniem można też użyć zwykłej miotełki do kurzu.

Zasłony do salonu powinno się prać kilka razy w roku. W pierwszej kolejności należy sprawdzić wskazówki producenta dotyczące prania danej tkaniny. Gotowe zasłony zazwyczaj mają metkę. Jeśli są szyte na miarę, należy sprawdzić rodzaj tkaniny. W zależności od tego zasłony i firany można prać w pralce, ręcznie lub oddać do pralni chemicznej.
Jeśli dane zasłony można prać w wodzie, należy ustawić w pralce program przeznaczony dla rzeczy delikatnych. Często zasłony salonowe mogą wyglądać na grube i mocne, jednak działanie promieni słonecznych może bardzo osłabić materiał. Warto też zachować ostrożność podczas suszenia zasłon – zwłaszcza jeśli korzystamy z suszarki bębnowej. Jeśli ustawimy program suszenia w niższych temperaturach, unikniemy gniecienia i marszczenia się materiału. Wysoka temperatura może uszkodzić włókna. Idealnie byłoby wyjąć zasłony z suszarki, lekko wilgotne i rozwiesić  do wyschnięcia. Możliwe, że uda się uniknąć prasowania. Jeśli zasłony, które wiszą w salonie lub sypialni nie są brudne – można je przetrzepać, ewentualnie wypłukać w czystej wodzie i rozwiesić do wyschnięcia.

Firanki z włókien sztucznych, jak nylon, stylon czy tergal, piorą się łatwo w ciepłej mydlanej wodzie lub w wodzie z dodatkiem detergentu, najlepiej z wybielaczem optycznym. Szybko odciekają nad wanną i dosychają upięte na oknie. Do ostatniego płukania należy dodać kilka łyżek płynu, który pozbawia tkaninę aktywności elektrostatycznej.

Białe firanki po paru praniach tracą biel i lekko żółkną. Jeśli nie uda się odzyskać ich pierwotnej bieli, lepiej zdecydować się na lekkie podkolorowanie wywarem z herbaty. W tym celu należy gotować 1 łyżkę stołową herbaty w 2 szklankach wody w odkrytym rondelku przez 15 min. Odcedzić i w ostudzonym płynie zanurzyć wilgotne (uprane i wypłukane) firanki. Trzymać w wywarze dłużej lub krócej, w zależności od natężenia koloru, jaki chcemy uzyskać. Płynu musi być sporo, aby firanka swobodnie pływała. Chcąc uzyskać inne kolory, można skorzystać z gotowych barwników.

Firanki z lnu i bawełny pierze się w ciepłej, mydlanej wodzie, wygniatając jak wełnę. Płucze się w wodzie o tej samej temperaturze, a na zakończenie dodaje krochmalu ryżowego. Wysuszyć i prasować wzdłuż nitki, aby nie powyciągać firanki (zwłaszcza należy zwracać uwagę na brzegi). Najlepiej suszyć rozpięte na specjalnej ramie.

Firanki tiulowe moczyć przez 1 godz. w letniej mydlanej wodzie, wygnieść, odcisnąć i włożyć do gorącej mydlanej wody. Prać, lekko wygniatając bardziej przybrudzone miejsca. Odcisnąć, włożyć do gorącej wody z dodatkiem sody oczyszczonej (5 g sody na 1 l wody) i lekko wygnieść. Płukać w kilku wodach, zupełnie zimnych. Usztywnić wodą z gumą arabską lub krochmalem ryżowym.

Zasłony nadające się do prania w wodzie (kolorowe jednobarwne) starannie trzepiemy z kurzu i zanurzamy na całą noc w misce z zimną wodą. Pierzemy w letniej mydlanej wodzie i płuczemy kilkakrotnie, aż woda będzie zupełnie czysta. Do ostatniego płukania dodać octu (1 łyżka na 1 l wody). Odcisnąć, zawiesić nad wanną do odcieknięcia, następnie wysuszyć i prasować, jeśli tego wymaga rodzaj tkaniny. Przy tkaninach deseniowych  nawet tych nadających się do prania na mokro zawsze lepiej najpierw zrobić próbę i przekonać się czy żaden kolor nie
farbuje.